Οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ, η ΤΟ Νοτίων Συνοικιών της ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ πραγματοποίησαν εκδήλωση το πρωί της Κυριακής 20 Οκτώβρη, στο Κάστρο της οδού Μπιζανίου (οδό Μπιζανίου 10), στη Καλλιθέα.
Στη εκδήλωση παρευρέθηκαν αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, της Κεντρικής Διοίκησης και των Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ, ο δήμαρχος Καλλιθέας, Κώστας Ασκούνης με αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής, μαχητές και απόγονοι μαχητών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εκπρόσωποι φορέων της Καλλιθέας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος, αφιερωμένο στη μάχη της Καλλιθέας. Στη συνέχεια καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους η Ελευθερία Πελέκη, μέλος του ΤΓ Νοτίων Συνοικιών, αναφέροντας ότι «ο λαός της Καλλιθέας, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ της πόλης, μόνο υπερηφάνεια και τιμή μπορούμε να νιώθουμε για τη μεγάλη συμβολή εκατοντάδων Καλλιθεατών, κομμουνιστών, αγωνιστών, μαχητών του ΕΛΑΣ, στις μάχες και στα μπλόκα της Καλλιθέας, στη μεγαλειώδη και ηρωική αντίσταση του λαού μας, στο τσάκισμα των ναζί κατακτητών. Το κάστρο της Μπιζανίου δίκαια έχει μείνει στην ιστορία ως σύμβολο της αντίστασης, της πάλης του λαού μας. Και η συγκίνησή μας είναι μεγαλύτερη σήμερα γιατί καταφέρνουμε να υλοποιήσουμε μια υπόσχεση και ένα μεγάλο χρέος που είχαμε και που για δεκαετίες διεκδικούσαμε η ΠΕΑΕΑ και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ. Σε λίγες ημέρες το κάστρο θα ανοίξει τις πόρτες του, στα παιδιά και τη νεολαία, στον λαό της Καλλιθέας και όλης της Αθήνας και θα λειτουργεί με τη συνδρομή της ΚΕ του ΚΚΕ και στην ευθύνη της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με μόνιμη έκθεση ιστορικού - αρχειακού υλικού ως ζωντανό μνημείο».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε η Τούλα Μητσέα, πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Όπως ανέφερε, «τιμούμε τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Αθήνας. Τιμούμε τη συμβολή του λαού της Καλλιθέας στη ΝΙΚΗ, εδώ στο εμβληματικό σημείο της Καλλιθέας, στο ηρωικό "κάστρο" του Μπιζανίου. Με την απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά κορυφώθηκε η μακρά και ηρωική πορεία της ΕΑΜικής Αντίστασης, με οργανωτή, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ. Από τις αρχές του 1944 ο λαός, με επικεφαλής τον ΕΛΑΣ, αντιστέκεται με το όπλο στο χέρι, δίνοντας σκληρές μάχες ενάντια στην εγκληματική δράση των ναζί κατακτητών. Δεκάδες συνοικίες γίνονται τόποι μαρτυρίου, σύμβολα θυσίας και αγώνα, ανάμεσά τους και η Καλλιθέα. Το ΕΑΜ, με το σύνθημα του ΚΚΕ "Όλοι επί ποδός πολέμου", έδινε αποφασιστικά χτυπήματα στα γερμανοφασιστικά στρατεύματα. Οι ναζί χτυπούσαν με μεγαλύτερη βαρβαρότητα το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ ώστε να μην επικρατήσουν μετά την Απελευθέρωση. Την ίδια επιδίωξη είχαν και οι Άγγλοι σύμμαχοι της αστικής τάξης, που άφησαν ανενόχλητο τον χιτλερικό στρατό, ενώ αυτός αποχωρούσε. Επιδίωξή τους ήταν η επανεγκατάσταση της αστικής εξουσίας, της ταξικής κυριαρχίας τους, με το τέλος του πολέμου, γι' αυτό δεν δίστασαν να βάψουν τα χέρια τους στο αίμα του λαού της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944, να χτυπήσουν τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ».
Συνέχισε με το χρονικό των μαχών της Καλλιθέας, σημειώνοντας ότι «το σπίτι αυτό την περίοδο της Αντίστασης ήταν φρουραρχείο του ΕΛΑΣ και από τη μεταπολίτευση έως τις αρχές του 1990 στέγαζε τα γραφεία του Παραρτήματος Καλλιθέας. Σήμερα, ως μνημείο, ανακαινισμένο πια, μετά από διεκδίκηση χρόνων, περνάει η διαχείρισή του στην ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως είναι το πρέπον. Είναι ένα εμβληματικό μνημείο, που θα μείνει ανοιχτό για τον λαό και θα αξιοποιείται για την υπεράσπιση και διάδοση της αληθινής Ιστορίας του λαϊκού κινήματος, κατά τη μεγάλη δεκαετία του 1940.»… «Τιμούμε τους αγωνιστές, τους μαχητές του μεγαλειώδους έπους της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Τότε τα πιο διαλεχτά παιδιά του λαού μας , όπως ήταν οι ήρωες του Μπιζανίου, με αυτά τα υψηλά ιδανικά, με πίστη στο δίκιο του λαού, έγιναν μπροστάρηδες της μαζικής λαϊκής οργάνωσης και ακολούθησαν τον δρόμο της προσφοράς. Τιμούμε τους άμαχους άντρες και γυναίκες, που στήριζαν με κάθε τρόπο τους μαχητές και ήταν έτοιμοι να αναπληρώσουν τους νεκρούς, στις συνοικίες της Καλλιθέας, της Αθήνας, όλης της χώρας».
Ακολούθησε η ομιλία του Μανώλη Ραπανάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ογδόντα χρόνια πριν, σε αυτό εδώ το σπίτι, που σε λίγο καιρό θα λειτουργεί η μόνιμη έκθεση, γράφτηκε μια ακόμα ηρωική σελίδα στην ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ο απαράμιλλος ηρωισμός, η αυτοθυσία των μαχητών του ΕΛΑΣ, που υπερασπίστηκαν μέχρι τελευταίου το "κάστρο" της Οδού Μπιζανίου είναι ένα ακόμα παράδειγμα των ανεξάντλητων δυνάμεων που έχει ο αποφασισμένος και οργανωμένος λαός, να φέρει τα πάνω κάτω, να σηκώσει ανάστημα απέναντι σε δυνάμεις που φαίνονται πανίσχυρες και ανίκητες, να ακυρώνει τους δολοφονικούς σχεδιασμούς τους, να νικάει.
Σήμερα, τα διδάγματα και συμπεράσματα από τη δράση του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος τότε, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Γιατί σήμερα, 80 χρόνια μετά το επαναστατικό απελευθερωτικό 1944, τα σύννεφα του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν πυκνώσει για τα καλά πάνω από τους λαούς και πάνω από τη δική μας χώρα που εμπλέκεται άμεσα σε αυτόν. Τα σύννεφα πυκνώνουν, γιατί είναι ακόμα εδώ οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν τους λαούς στο σφαγείο του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πόλεμου» «Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις ο λαός έχει επιλογή! Όπως τη δεκαετία του 1940 είχε επιλογή να πάρει "μόνος του τη λευτεριά, με τραγούδια, όπλα και σπαθιά". Και το έκανε.
Γι’ αυτό σήμερα κάθε εργάτης, βιοπαλαιστής αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, κάθε νέος και κάθε γυναίκα, εργαζόμενη ή άλλη προερχόμενη από τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, πρέπει να απαιτήσει τώρα την απομάκρυνση όλων των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, την επιστροφή της φρεγάτας από την Ερυθρά Θάλασσα, την απεμπλοκή της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις πολεμικές τους συγκρούσεις.
Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης που παλεύει για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη δική του πατρίδα την οποία του στερούν. Για αυτό, μόνο ελπίδα μας γεμίζει η μαχητική παρέμβαση των λιμενεργατών του Πειραιά που εμπόδισαν με την κινητοποίησή τους το φόρτωμα οπλισμού που προοριζόταν για το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που μακελεύει τον λαό της Παλαιστίνης. Και για τον ίδιο λόγο είναι ελπιδοφόρες οι πολυάριθμες αντιδράσεις, τόσο αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και στρατευμένων νέων, παιδιών του λαού.
Η ιστορία του ιμπεριαλιστικού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία της τριπλής φασιστικής κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης και απελευθέρωσης, ένα πράγμα διδάσκουν: Ότι κανένας λαός δεν μπορεί να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Επιβεβαιώθηκε ότι άλλη είναι η πατρίδα των καπιταλιστών και άλλη η πατρίδα των εργατών».
Και ο Μ. Ραπανάκης έκλεισε την ομιλία του αναφέροντας: «Εμπνεόμαστε από τις ηρωικές στιγμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και από την πάλη των λαών όλου του κόσμου, συνεχίζουμε στον δρόμο της πάλης για τη λευτεριά και το δίκιο της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας. Είμαστε περήφανοι για τα πάνω από 100 χρόνια Ιστορίας του Κόμματός μας, για τα παλικάρια της οδού Μπιζανίου, που έδωσαν τη ζωή τους στην πάλη για ένα καλύτερο μέλλον!».
Αμέσως μετά ακολούθησε το προσκλητήριο νεκρών και κατατέθηκαν στεφάνια:
Εκ μέρους της ΤΕ Νοτίων Συνοικιών του ΚΚΕ από τη γραμματέα της ΤΟ, Μάγδα Χαλτσοτάκη.
Εκ μέρους του ΤΣ Νοτίων Συνοικιών της ΚΝΕ, από τη γραμματέα της ΤΟ, Δέσποινα Ρουμανέα.
Εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, από την πρόεδρο της Κεντρικής Διοίκησης, Τούλα Μητσέα.
Εκ μέρους της Αδελφότητας Τριπολιτών Πόντου, από τη γενική γραμματέα, Ολυμπία Ψωμιάδου
Λουλούδια επίσης κατέθεσαν:
Ο δήμαρχος Καλλιθέας, Κώστας Ασκούνης.
Εκ μέρους του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθήνας, η πρόεδρος του συλλόγου, Ρούλα Ελευθεριάδου.
Ακολούθησε σύντομο μουσικό δρώμενο με αντάρτικα τραγούδια.
