Το βλέμμα στην επόμενη μέρα της… απλής αναλογικής στρέφει το γαλάζιο στρατόπεδο καθώς παρακολουθεί σιωπηλά τις διεργασίες στο Κίνημα Αλλαγής για την εκλογή νέας ηγεσίας, απέχοντας επισήμως, όπως αναμενόταν, από οποιονδήποτε σχολιασμό. Το ίδιο έκαναν οι γαλάζιοι και μετά τη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου και τις αναφορές του μεταξύ άλλων στη διαμόρφωση «προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης» και σε μία παράταξη «ικανή να απαντήσει αποτελεσματικά στη συντήρηση», με τις οποίες ανακοίνωσε την κάθοδό του στις εσωκομματικές εκλογές.
«Μην το πολυψάχνετε σε ποιον πήγαινε αυτό το τελευταίο. Ε, βέβαια σε εμάς! Θέλει και ερώτημα; Απολύτως αναμενόμενο…» έλεγαν νεοδημοκρατικά στελέχη το βράδυ της Τετάρτης και υποστήριζαν ότι «προ πολλού» ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει θέσει δημόσια το δίλημμα περί προόδου ή συντήρησης, δείχνοντας με τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες ποιοι είναι εκείνοι που στην πραγματικότητα παλεύουν «να κρατήσουν πολιτικές από άλλες δεκαετίες» σε μια Ελλάδα που αλλάζει.
Είναι δεδομένο ότι έστω και παρασκηνιακά η κυβερνώσα παράταξη ζυγίζει κάθε σενάριο, παρά την κυρίως ουδέτερη και άλλοτε σκωπτική στάση στις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και όσο κι αν προς το παρόν δείχνει να θεωρεί πρόωρη οποιαδήποτε εκτίμηση για τις ισορροπίες και τυχόν νέες προοπτικές στην πολιτική ζωή. Ενα «ζύγισμα» το οποίο φαίνεται να ξεκίνησε από τη στιγμή της είδησης της αποχώρησης της Φώφης Γεννηματά από την εκλογική κούρσα και στη συνέχεια της επίσημης ανακοίνωσης του πρώην πρωθυπουργού.
Συνεργασίες
Στο πολιτικό τερέν προδιαγράφονται προσεχώς περισσότερες «μάχες» με ιδεολογικά χαρακτηριστικά με ορατό σε κάθε περίπτωση τον εκλογικό ορίζοντα, ενώ η αλλαγή σκυτάλης στο τιμόνι του τρίτου κόμματος δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρει (και) τη ΝΔ στην κατεύθυνση του εάν και πόσο ανοιχτό θα είναι το Κίνημα Αλλαγής στις συνεργασίες. Πάνω σε αυτό κινούνται οι… χαμηλόφωνες συζητήσεις των γαλάζιων. Για την ώρα πάντως η «γραμμή», όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης τη χάραξε, δεν αλλάζει: θέλει την αυτοδυναμία και θεωρεί ότι οι πολιτικές του έχουν απήχηση στο φάσμα από τη Δεξιά έως την Κεντροαριστερά. «Με τους πολίτες επιδιώκω συναίνεση», έλεγε από τη ΔΕΘ, «και στο τέλος της τετραετίας θα συγκριθεί η επιλογή μιας παράταξης που λέει ότι θέλει να είναι αυτοδύναμη, με την επιλογή της άλλης που δεν καταλαβαίνω ποια είναι όταν μιλάει για προοδευτική διακυβέρνηση».
Η Κεντρώα στρατηγική
Εν αναμονή των εξελίξεων, μία από τις σχολές σκέψης σημειώνει ότι «αυτή η επιμονή Μητσοτάκη στην κεντρώα στρατηγική πρέπει να παραμείνει ισχυρή». Και αυτό γιατί, όπως σημειώνουν οι υποστηρικτές, δεν μπορεί να μην αξιολογούνται ευρύτερα οι περιπτώσεις προσώπων που μπορούν επίσης να ενεργοποιούν τα δικά τους ερείσματα στο Κέντρο. Ακόμα κι αν προς το παρόν φαίνεται να εκτιμούν ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της κιναλίτικης κάλπης «δεν επηρεάζονται εύκολα οι βασικές δυναμικές». Φαίνεται πως οι περισσότεροι στο γαλάζιο στρατόπεδο μεταθέτουν τον όποιο προβληματισμό για αργότερα, όταν θα έχουν προκύψει από κάθε πλευρά ξεκάθαρα διακυβεύματα των εκλογών και συγκεκριμένα μέτωπα θεμάτων.
Αλλη σχολή σκέψης στέκεται περισσότερο στην περίπτωση του Γιώργου Παπανδρέου, «διαβάζοντας» μια μάλλον ευνοϊκή εξέλιξη για την Πειραιώς. Λένε για παράδειγμα ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι γνώριμος πολιτικός αντίπαλος με αναμενόμενη «αντιδεξιά προσέγγιση» και με γνωστή ατζέντα θεμάτων, πολλά από τα οποία – κατά την πεποίθησή τους – ξεδιπλώνονται ήδη ή σχεδιάζονται με αποδοχή στην κοινή γνώμη από την κυβέρνηση (πράσινη ανάπτυξη, κοινωνικά θέματα κ.λπ.). Και παρά την (πιο) ανοιχτή γραμμή με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμούν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι αυτή που θα έπρεπε τώρα να ανησυχεί περισσότερο για τη στρατηγική της, λόγω πιθανής μετακίνησης ψηφοφόρων από την Κουμουνδούρου.